Τρίτη 5 Μαΐου 2009

ΕΡΜΙΟΝΗ

Λίγα λόγια για την όμορφη Ερμιόνη

Η πόλη των Ερμιονέων ιδρύθηκε στο Ν.Α. άκρο της Αργολίδας το 2.800 - 2.300 π.Χ περίπου.
Διατηρήθηκε στην ίδια πάντα τοποθεσία με τις ονομασίες, Ερμιών, Καστρί και κάτω Ναχαγιές. Το 1834 ανακηρύχθηκε Δήμος και περιελάμβανε το θερμήσι, το Πλέπι, τη Σαμπάριζα το Μετόχι και την Μονή των Αγίων Αναργύρων.
Το 1914 μετατράπηκε σε Κοινότητα, ενώ τον Ιούνιο του 1994 προάχθηκε ξανά σε Δήμο.
Ανέπτυξε λαμπρό πολιτισμό σε όλες τις ιστορικές περιόδους. Παρέμεινε ανεξάρτητη με ακμαία οικονομική και πολιτική δράση, λόγω της επεξεργασίας της πορφύρας και της στρατηγικής της θεσής.
Το πλήθος των αρχαίων ιερών,των εορτών,των αθλητικών κολυμβητικών, ιστιοπλοϊκών και μουσικών αγώνων φανερώνουν το φιλειρηνικό και φιλέορτο πνεύμα των Ερμιονέων.
Η Ερμιόνη εκτείνεται από τον λόφο του Πρώνα (Μύλων) ως το άκρο του πευκόφυτου Μπιστιού (Ουρά),που αποτελεί φυσική συνέχεια του υψώματος των Μύλων. Το Δυτικό τμήμα της είναι ο μοναδικός συνδετικός της κρίκος με την στεριά αφού οι άλλες τρεις πλευρές της σχηματίζουν απάνεμους και γραφικούς ορμίσκους.
Σε μικρή απόσταση από την Ερμιόνη βρίσκονται: η Βυζαντινή Μονή των Αγίων Αναργύρων,το φαράγγι του Καταφυκιού,η αρχαία πόλη των Αλιέων (Πορτοχέλι), η περιοχή της θερμησίας με τα ιερά του Διονύσου και της Δήμητρας και το προϊστορικό σπήλαιο του Φράχθι στην περιοχή του Μάσητα (Κοιλάδα).
Από τα μέσα του αιώνα μας η γραφική ομορφιά του τόπου μας άρχισε να προσελκύει πλήθος τουριστών Ελλήνων και αλλοδαπών με απότέλεσμα να κτιστούν μεγάλα ξενοδοχειακά συγκροτήματα.
Αρκετοί κάτοικοι άρχισαν να ασχολούνται με τον τουρισμό παράλληλα με την ναυτιλία, την αλιεία,τη γεωργία και την κτηνοτροφία που αποτελούσαν τις αρχικές και βασικές ασχολίες του πληθυσμού Η εμφάνιση του τουρισμού στον τόπο μας προκάλεσε σημαντικές αλλαγές στον παραδοσιακό τρόπο ζωής των κατοίκων και παρατηρήθηκε αλλοίωση στην αρχιτεκτονική καθώς και απομάκρυνση από τα έθιμα και τις παραδόσεις.
Τα τελευταία χρόνια καταβάλλεται σημαντική προσπάθεια από ιδιώτες και τοπικούς φορείς για την αναβίωση των εθίμων και την διατήρηση της φυσικής της ομορφιάς.